-- een moment geduld alstublieft --

Er is even geen tijd om te knutselen, druk druk druk met andere dingen :-) 

Ik wens jullie allemaal een fantastisch 2015!

5 cm

En dan moet je wachten tot de kerstdagen voorbij zijn, zodat je garen kunt halen om je projectje af te ronden! Een paar centimeter was genoeg geweest. Hoe flauw is dat.

Aan de achterzijde van de keuken heb ik rondom het gat de haken-helft van het klittenband geplakt. Eenmaal terug van de fourniturenzaak nog snel het laatste stukje onder de naaimachine en toen kon ik dan eindelijk het achterwandje spannen! Hè, hè. Door het wafeltjeskatoen lijkt het nog een beetje op tegeltjes ook.

Er valt nu niks meer tussen het keukentje en de muur, dus de keukenprinses is er ook erg blij mee. Net op tijd klaar om oliebollen te kunnen bakken :-)

Keukenprinses

En dan bedoel ik dit keer niet mezelf, maar de onlangs-jarige-job van twee.

We hebben voor haar dat keukentje gekocht dat in (bijna?) elk huishouden met jonge kinderen terug te vinden is. En o, o, o, wat is ze blij met haar kado! En o, o, o, wat heeft de muur het te verduren. Je weet wel, die strak gestucte muur waar ik het onlangs over had.

Dus manlief en ik wilden een achterwandje. En het leek mij wel handig als die wasbaar is. Dus men neme klittenband, een naaimachine en een stuk stof naar keuze:

Het klittenband was 12 mm breed en het multiplex maar 6, dus heb ik de band over de lengte door midden geknipt. De stof netjes omgezoomd en het zachte deel van het klittenband (hoe heet dat in hemelsnaam?) heb ik aan de stof genaaid. Tenminste, bijna. Want 5 cm voor het einde was ineens het garen op! Typisch iets voor mij. Eén minuut voor sluitingstijd. Dus: to be continued.

Taart!

Ik ging toch al met de billen bloot vorige keer, dus here we go again. Die zacht-ei-zijde van me reikt verder dan alleen traktaties. Samen met manlief een wortel-verjaardagstaart gebakken. Nu nog versieren! Nu ja, we hadden bedacht dat een "Billy&Bambam"-taart leuk zou zijn (programma op babytv... no comment!).

Nou dat ging best aardig hoor. Alleen, ik vind marsepein lekkerder dan fondant (dochter ook! Jeujj!) en dat leek me daarom beter. Het werkt alleen iets minder makkelijk. Als iemand me kan tippen hoe je voorkomt dat het gaat 'zweten': ik ben je eeuwig dankbaar!

Afijn. Het tuinpad, het hekje, dat werd allemaal heel aardig. Maar poppetjes boetseren is nog een vak apart! Al met al niet slecht, voor een amateur. 

Enne, dochter? Die vond het prachtig. "Billy lekker!"

Trakteren kun je leren...

De drukke decembermaand is bij ons een beetje extra gezellig. Niet alleen omdat ik zelf jarig ben tussen sint & kerst, maar sinds twee jaar onze kleine meid ook. Dus alle knutselwerkzaamheden stonden op pauze... Alhoewel? Ik was druk bezig hoor, maar dan voor die kleine dondersteen.

En waarom zou ik jullie daar niet ook mee lastig vallen? ;-)

Zo moet er natuurlijk getrakteerd worden op de opvang. Eerst wat pinspiratie opgedaan (beter goed gejat dan slecht verzonnen, tenslotte!) en hoepla. Ik zag een mandarijnenkipje, maar dochterlief vond poesjes van pompoms veel leuker. Beide ideetjes gecombineerd tot een mandarijnenkat (voor pompoms heb je namelijk engelengeduld nodig, dat heb ik niet. Bovendien, het beetje geduld dat ik wèl heb, is momenteel hard nodig tijdens driftbuien. Ze wordt tenslotte twee, je kent het wel).

Men knippe reepjes papier, wikkele (?) deze om de mandarijntjes -- vastzetten met een stukje plakband aan de onderzijde. Staartjes knippen, kopjes knippen, beide vastplakken op de wikkel. Nog even gezichtjes tekenen, naam en leeftijd op de rug schrijven en: trakteren maar! 

Instant gezelligheid.

De vormen zijn nu solide, dus tijd voor de volgende stap! Eerst de danoontje-beker uit het gips halen (als het goed is gegaan, lukt dat heel makkelijk). En dan voorzichtig het gipswerk uit de 'bakvorm' halen. Et voilá!

Voor de oplettende kijker: één van de hartjes probeerde ik (met een klein dopje) geschikt te maken voor een kaars, maar dat pakte wat minder goed uit ;-)

De boel staat nu uit te harden op een watervaste plank, daarna is het tijd om de bovenkanten een beetje netter af te werken -- misschien gooi ik er ook nog wel een likje verf tegenaan. Maarre, ik kon het uiteraard niet laten om ze alvast uit te proberen. En dat staat niet verkeerd, al zeg ik het zelf! Gezellig, ben gek op kaarsjes in deze tijd van het jaar :-)

Drogen maar!

Vandaag eindelijk weer lekker aan het kneuteren geweest. Met gips, zoals gezegd. Eerst de danoontje-cups (ander toetje mag ook, maar de grootte moet ongeveer gelijk zijn) met spijkertjes doorboord. Aangezien gips maar een kwartiertje lekker werkbaar is, kan ik de voorbereidingen maar beter af hebben. Ken uzelf! 

De muffinvormen in de aanslag -- ik heb zowel een ronde als een hartvorm, beide leek me leuk om mee te experimenteren! -- vervolgens de helft van het gips met een halve liter water gemengd (goed voor driekwart liter, moet genoeg zijn, toch?) en gieten maar. 

De danoontje-cups in het gips hangen en vullen met spijkertjes zodat ze een beetje zinken. En nu maar wachten tot het gips is uitgehard. Tot dan!

Gips!

Soms heb je van die weken dat je nergens aan toe komt. Bijvoorbeeld als iedereen snotverkouden is en je alleen al trots kan zijn dat je de week hebt overleefd.

Maar ik heb wel een idee dat popelt om uitgevoerd te worden. En de materialen liggen klaar!

Op een presenteer... ladder.

Dit keer weer met hout aan de slag geweest! Schoonmama was vorige week jarig en nu hadden we onthouden dat ze zo'n houten ladder mooi vond. Niet zomaar een ladder, maar zo'n display waar je bijvoorbeeld foto's, beeldjes en tijdschriften op zetten kan.

Zelfgemaakte kado's zijn (vind ik!) toch het leukst, dus een mooi projectje om samen met manlief te doen! Uiteraard eerst een schets gemaakt en de maten bepaald. Vervolgens (met manlief samen) alles op maat gezaagd, netjes afgetekend, voorgeboord en in elkaar gezet. Het was superlekker weer, dus het kon heerlijk buiten. Nog even schuren, in de whitewash, even laten drogen en klaar! Het project was in een paar uurtjes gepiept. En eerlijk gezegd: hij had zo bij een woonwinkel in de etalage kunnen staan.

Men neme een paar planken (geschaafd in dit geval), een paar korte schroeven voor de 'achterwandjes' en een paar lange voor de horizontale planken, zodat deze ook echt wat kunnen dragen. De display is ongeveer anderhalve meter hoog en 45 cm breed. Alles zit vanaf de achterzijde in elkaar geschroefd, dus aan de voorkant zie je geen verbindingen. Wel zo netjes! 

Blij met het resultaat! En schoonmama gelukkig ook.

Gaatjesloze muur

Voor iedereen die weleens een oud huis onder handen heeft genomen (of net een nieuwbouwhuis heeft gekocht) komt dat moment dat je gaatjes moet boren in je superstrak gestucte muur. Zonde! Tenminste, dat vind ik. Zeker in een kinderkamer, omdat je gewoon wéét dat die kamer nog drieduizend keer gaat veranderen. Dus daar heb ik nu iets op bedacht.

Men neme een rol dubbelzijdige tape, van het soort dat te verwijderen is. Knip op maat, plak achterop een (niet te zware!!) fotolijst & zie daar!

Ik heb gekozen voor een lijst met plexiglas zodat ie extra licht is. Ik durf niet te zeggen wat er gebeurt bij een 'normale' fotolijst van dit formaat, namelijk :-)

Bom dia.

Heerlijk! Mijn relaxmomentje in de trein, deze morgen.

Fijne dag allemaal!

Koffie!

Weinig geknutsel deze week, aangezien de knutselkamer vol staat met troep dankzij vliering-gerelateerde opruimwoede.
Dus het enige wat ik heb gedaan is de koffiebeker. Half werk, daar houden we niet van.

Ik verheug me nu al op de heerlijke 'koffie van thuis' in de trein. Een stuk goedkoper dan die heerlijke-maar-peperdure bak troost van een welbekende Amerikaanse bonenmaler. Proost allemaal!

Ik zie ze vliegen...

Er zit een vogeltje in mijn hoofd. Al weken, en het wil er uit. Het staat al in mijn schetsboekje-voor-in-de-trein, maar dat vind meneer of mevrouw blijkbaar niet genoeg. Lang leve illustrator en photoshop! Lijntjes trekken, paar keer kopiëren en schuiven, klaar om uit te printen! Door de witte achtergrond rolt ie lekker snel uit de printer.

En nu? Nu heb ik eindelijk vulling voor mijn te pimpen warmhoud-koffiebeker, die een paar jaar terug uitgedeeld werd tijdens de Dutch Design Week!
Ja! Dat ga ik doen. Wie weet, met een beetje mazzel ga ik dat ding ook eens gebruiken.

Minimemobord

Kurk! Ja, echt. Alweer.

Want bij kurk denk ik aan prikborden en bij prikborden aan huiselijkheid. Bij huiselijkheid aan herfst & bij herfst denk ik aan gezelligheid, van gezelligheid naar leuk... En weet je wat ik ook zo leuk vind? Knutselen! Dus daar gaan we.

Een fotolijstje gevonden bij de kringloop en het glas vervangen door kurk. Toen ik het lijstje uit elkaar haalde, bleek het gewoon weer ikea te zijn! Daar gaat mijn idyllische beeld van de kringloopwinkel, haha :-)

De kleine knijpertjes waren nog over van mijn kinderkunstprojectje en die heb ik er op gelijmd. En omdat het lijstje door z'n dikte zelf staat, is ie zowel landscape als portrait te gebruiken!

Overigens is er nog best veel kurk over, dus ik wil me hierbij alvast verontschuldigen voor eventuele toekomstige kurkprojecten. Ik probeer me in te houden, okee?

Creatief met kurk.

Oh, wat was dat altijd leuk! Creatief met kurk, bedoel ik. Eerlijk gezegd voel ik me daarom wel een beetje een doos, want ik ben er serieus mee aan het knutselen geslagen. Oeps.

Kwam door die rondjes! Ze lagen op tafel en m'n koffiekopje stond er naast. En er op. Dus toen had ik kurk nodig om het officieel te maken.

Men neme de kleicirkels (zie vorige post), een lap kurk, een schaar en wat lijm. Even laten drogen en zie daar: zelf onderzetters gemaakt. Proost! Ik ga nu even naar Arjan en Tosca kijken op youtube :-)

Klei.

Soms koop je iets en weet je niet eens wat je ermee wilt. Zo kwam ik een poosje terug thuis met fimoklei. Zonder doel, puur en alleen omdat ik het een mooi kleurtje vond. Volgens mij is hobby'end Nederland allang al klaar met fimo, maar ach. That's me :-)

Dus nu maar eens gaan kleien! Ehm... kralen maken? Nee, da's niks. Ik maak er maar weer een bal van. Poppetjes dan? Ook niet. Weet je wat, ik ga gewoon een kunstwerk boetseren, net als op de middelbare school! 

Hm. 
Daar was ik toen inderdaad ook al niet zo goed in.

Uiteindelijk de deegroller erbij gepakt en m'n frustratie op die bal klei losgelaten. Na wat hersenloos rollen, onstond er een best gelijkmatige lap. Maarja, zo'n plak klei is ook maar een plak klei, wat nu? 

Even ter inspiratie wat rommelen in de knutselkast. De embossingmallen schreeuwden 'gebruik mij, gebruik mij!'. Dus heb ik die er op gelegd en nogmaals de deegroller eroverheen gehaald. Gewoon, omdat ik kopjes had gezien met breiwerk. Dus dan is een alternatieve toepassing van zo'n mal redelijk snel bedacht! Het werd ook best okee.

Maarja. Now what? Ik heb er maar rondjes uit gestoken. Alsof ik koekjes aan het bakken was! Misschien was dat wel de invloed van de deegroller en het feit dat fimoklei in de oven moet.

Uiteindelijk heb ik nu dus een stapeltje ronde plakjes met een patroontje er op. Je zit nu vast te applaudiseren: "Hoe kóm je er op! Briljant!"

Haha, ik weet het, wat heb je er aan. Ach, ik ben best lekker aan het kleien geweest, even ontspannen en m'n hoofd leegmaken. En dat is op z'n tijd ook heel wat waard. 

Trouwens, ik denk dat als ik er even over nadenk, ik best wel wat met deze ronde plakjes kan! Maar dat komt de volgende keer.

Kinderkunst.

Onze kleine dondersteen komt om in de kunstwerken, die wij als trotse ouders natuurlijk prominent willen tentoonstellen. We hebben zo'n jaren '30 (vaste) houten kast in de kamer. De zijkant is nu nog leeg en dat zou een mooi plekje zijn... Alleen, gaatjes boren? Dat vinden we zonde. Magneetverf dan? Dat lijkt me een bereklus. Peins, peins.

Men neme:

- twee stoffeernagels (gewone spijkers kan ook)

- twee stukken lint

- kleine houten knijpertjes

Knoop één eindje van het lint om een stoffeernagel en doe hetzelfde met lint nummer twee. Vervolgens de nagels bovenop de kast vastzetten, op 27 cm van elkaar (iets korter dan A4-formaat). Bovenaan onze kast is nog een opstaande rand, daar vallen ze mooi achter weg. Het lint hangt over de rand naar beneden, klaar! Zo simpel is het.

Ik heb bewust wat afstand van de vloer gehouden, in verband met grijpgrage handjes van hele kleine kindertjes. Vervolgens de tekeningen en andere kunstwerken er aan gehangen met de knijpertjes. Et voilá!

Wat ik er nu zo fijn aan vind? Als er niks hangt -- puur hypothetisch uiteraard -- leg ik de lintjes boven op de kast en zie je er niets meer van! Geen punaisegaatjes, blij met het resultaat & supersnel klaar.

Antibloemkoolgeurpotje.

Okee. Even eerlijk. Ik hou niet zo van die huisparfummetjes, maar soms wordt de tot-prut-gekookte-bloemkool-geur van de buren, die stiekem via onze voorraadkast het huis binnensluipt, me een beetje teveel (sorry buurvrouw!). Enne... stiekem vind ik geurstokjes er gezellig uitzien. Dus ik heb wat gegoogled en wanneer je parfumdruppels aanvult met babyolie, maak je dat spul eenvoudig zelf. Giet het in een flesje, zet er wat satéprikkers in: hopla! 

Ik ging aan de slag met een leeg kruidenpotje: lief klein, met een gezellig buikje. Ik heb er wat henneptouw omheen geknoopt en het hangertje heb ik gemaakt van fimoklei met een hema-stempel. Ik heb er trouwens maar vijf satéstokjes in gezet, want hoe meer je er doet hoe erger beter je het gaat ruiken. En extra stokjes pakken kan altijd nog. 

Nu maar afwachten wat er wint: de bloemkool of de zelfgemaakte olie. Ik ben benieuwd!

Vilt!

Tijdens een poging mijn knutselkamer te fatsoeneren, kwam ik drie vierkante lappen vilt tegen (nouja, polyester soort-van-vilt) van zo'n 40 cm.  Daar moest ik natuurlijk stante pede wat mee doen. Dat gebeurt me nou altijd als ik op wil ruimen, ik kan het niet helpen!

De naaimachine had ik ook nog niet opgeborgen sinds ik de speelgoedkist heb bekleed, dus dat kwam nu eigenlijk wel goed uit.

Uit elke hoek heb ik een vierkantje van 10x10 cm geknipt, en die randjes simpelweg tegen elkaar aan gestikt. Hopla! Alle lapjes moesten eraan geloven, want ik werd zo blij van het resultaat! In een mum van tijd was het klaar.

Dit in tegenstelling tot de opruimpoging, want daar kwam natuurlijk niks meer van. Al heb ik nu wel drie supergezellige mandjes extra, om mijn spulletjes mee te ordenen :-)

Mispoes...

Tsja, soms heb je weleens een idee in je hoofd, maar loopt het wat minder goed af. Zoals met dit kikkomanflesje. De vorm van dat flesje, ik hou er van (en van de inhoud trouwens ook! Zeker bij sushi). Afijn, ik wilde weer eens wat proberen met papieren tape. Best lastig, omdat het flesje aan alle kanten krom loopt.... Maarja, je bent koppig of je bent het niet!

Met dit resultaat:

Ach, als je door je oogharen kijkt, kan het nog best mooi zijn, toch? 

Hm. 

Terug naar de tekentafel maar.

Schoenendoos.

De verpakking van de kleurpotloodjes heeft de aanvaringen met mijn dochters enthousiasme niet overleefd. Je kent het wel. En er stond nog zo'n lief klein schoenendoosje... Met wat stukken stof en witte ducttape ziet het er best gezellig uit.

En m'n dochter? Die is superblij met haar nieuwe kleurpotlodendoos. Missie geslaagd :-)

Tussendoortje

Nu het 's avonds weer donker wordt, krijg ik de kaarsenkriebels. Het is simpelweg gelijk gezellig wanneer er vlammetjes dansen!

Met een lege mosterdpot en een stuk jute (kado gekregen van mijn schoonmams) heb ik supersnel en supersimpel een waxinepotje in elkaar getoverd. Het jute was al voorgestempeld, dus eenvoudiger kan bijna niet. Stuk afknippen, touwtje er om: voilà!

Laat de lange avonden maar weer komen :-)

Af!

En toen was het klaar. Superblij met het resultaat! Gelukkig hebben we de foto's nog, want inmiddels heeft een heel blije klant de kist al opgehaald. 

En al die ideeën die tijdens het gebeitel kwamen boven borrelen? Ik denk dat ik daar nu maar eens een start mee ga maken!

Werk in uitvoering deel III

Het schiet op! De kussens a.k.a. deksels zijn bekleed en alleen de bodem moet er nog in. Het is nu nog maar twintig minuutjes werk, dus ik ben er bijna. Wordt vervolgd!

Werk in uitvoering deel 2

Het schiet aardig op met de kist en ik ben erg trots op het (voorlopige) resultaat! Dus... kan ik het niet laten om dat hier ook te delen :-)

Het is stiekem toch een beetje jammer dat iemand anders er straks mee vandoor gaat. Maar dat betekent alleen maar dat er liefde in zit, toch? En wie weet, als de speelgoedkist jaaaaaaren in die familie blijft -- dat is pas echt iets om trots op te zijn.

Nu nog verlijmen, bekleden & de scherpe hoekjes bijwerken. En dan kan de klant gebeld worden! Spannend.

Werk in uitvoering

Zoals gezegd ben ik dus druk bezig met een speelgoedkist. Weinig tijd om andere knutselwerkjes op te pakken. Maar tijdens het beitelen en zagen is er wel veel ruimte om na te denken. Dus ik barst inmiddels van de ideeën voor productjes van hout, karton en zelfs gips! Ik beitel dus nog even lekker door. Wie weet wat er nog meer komt boven borrelen!

Verbindingen zagen & beitelen...

PS die hamer boven in beeld, heb ik ook eens zelf gemaakt. Gaat al tien jaar mee!

Easypeasy.

Tsja, er moet nu hard gebeiteld worden aan de speelgoedkist. Daarom even een supersnel knutselwerkje tussendoor (sorry!).

Gezien op Pinterest: waxinelichtje, klein stukje washi-tape en klaar. Staat een stuk gezelliger dan de ongepimpte versie. Ik wilde het toch een beetje eigen maken, dus: hopla, een aantal op de omgekeerde deksel van een kartonnen doosje en je hebt opbergruimte en sfeerverlichting ineen!

Zo. En nu ga ik weer verder beitelen. 

Zo, dus.

Het stempelt lekker weg hoor, met mijn nieuwe oude schaakstukken! Dan krijg je zoiets:

Uiteraard is de tekst niet gestempeld maar handgeschreven ;-)

In de tussentijd ben ik ook van start met  een veel groter project, namelijk een speelgoedkist! Heb ik al eens eerder gemaakt, voor mijn nichtje (nu alweer 5). Maar dit keer is het in opdracht!! Spannend!

Schaakstukken & meubelviltjes.

Ken je dat? Dat je de vloer aan het dweilen bent en iets te vroeg je stoelen weer op hun plek hebt gezet? Nu klinkt dat alsof ik mijn huishouden keurig op orde heb, maar eerlijk gezegd dweil ik niet zo vaak... ik besteed dat liever uit.

Afijn, ik zag het resultaat daarvan -- cirkeltjes op de vloer in zo'n onbestemde kleur -- en dat bracht me op een idee. 

Die keer dat ik monopolyhuisjes meenam bij de kringloopwinkel, heb ik ook een zakje schaakstukken meegenomen. Gewoon omdat, wanneer iets maar 50 ct kost, je ineens zeker weet dat je het zomaar ineens nodig kan hebben. Dat is dus nu! Tijd om te experimenteren met schaakstukken, meubelviltjes & een schaar.

En zie hier! Een setje originele stempels. Waar de vloer dweilen al niet goed voor is.

En er was licht.

Tsja, om nu een kratje probiotica-drank in één dag op te drinken omwille van de tuinverlichting… dat leek me ook weer zo wat. Dus het duurde een paar dagen, maar daar is ie dan! En het mooie is: als de 'behuizing' nu stuk gaat, heb ik in een paar dagen een nieuw setje bij elkaar! En het is nog goed voor de darmflora ook ;-)

Ik heb de flesjes een beetje ingegraven, zodat ze niet weg waaien. Weet je wat ook nog leuk zou zijn? Met wat verf, tape, plakkertjes of zelfs een paar gaatjes er in, zou je de boel ook nog helemaal eigen kunnen maken--

Nee. Weet je wat: ik laat het hierbij! Simpel is ook mooi. Ik vind het zelfs al mooi genoeg. Tot volgende keer maar weer.

Probiotica voor de tuin..?

Okee, deze week was heel Nederland ontregeld, het werk een beetje druk & het knutselen onderbelicht... Maar toch een klein projectje begonnen, buiten de knutselkamer. In de tuin!

Wat is er aan de hand: 3 jaar terug prikten we van die bolletjeslampen op zonne-energie tussen de planten. Wit polyester, met van die kunststof baleintjes. Je kent ze vast. Niet? Kijk dan maar hier.

Alleen, na drie jaar zijn de bolletjes niet meer zo maagdelijk wit en de baleinen zitten los. Daardoor hangt er dus een soort algenzakje over een ledlampje. Tien keer.
Niet helemaal de vrolijke verlichting van weleer, maar de lampjes werken nog prima! En weggooien vind ik dan gewoon zonde, dus: ik op zoek naar iets transparants, waterdicht, wat ter vervanging van de algenblubber kan dienen. En hier kwam ik op uit! 

Er zit zo'n shrinkwrap etiket om zo'n flesje heen, die heb ik er af gesloopt. Nu nog een paar dagen sparen. Wordt vervolgd :-)

Wijn!

Okee, ik heb dus blijkbaar iets met flessen. Dit keer geen plastic flesjes, maar wijnflessen. In een woonwinkel zag ik ruim een jaar geleden een windlicht staan die iets weghad van een wijnfles. Voor ruim 70 euro. Zonde van de centen en hoe moeilijk kan het zijn? Dus zit ik al lang (echt heel lang!) te bedenken hoe ik de bodem van een wijnfles af ga krijgen. Tsja, gewoon doen werkt toch echt beter, enne, ik heb die knutselkamer niet voor Jan Doedel.

Tegenwoordig vind je voor elk probleem waar je tegenaan loopt wel een 'how-to'-filmpje op youtube, dus laptop op schoot en kijken maar. Overigens denk ik dat er een gat in de markt zit voor de bedenker van een how-to-filmpje over het zoeken naar een succesvol how-to-filmpje. Want wat een troep zit er tussen! En er zijn wel drie miljoen manieren om een wijnfles van de bodem te ontdoen en drie miljoen mensen zeggen dat de werkwijze van de andere 2.999.999 niet werkt.

Dit is mijn manier geworden: eerst met een glassnijder een (poging tot een) rechte lijn op de gewenste hoogte kerven. Vervolgens afwisselend een beetje heet water & een beetje koud water over de kerflijn gieten. Net zo lang tot het glas pats zegt!

En - uiteraard - dat zegt het glas nèt niet helemaal zoals ik het wil. De naden in de fles gooien nog een beetje roet in het eten. De tweede poging ging al iets beter, zoals je ziet. En als je dat hobbeltje uit het zicht verstopt, ziet het er al best pinterest-waardig uit. Dus ik pruts nog even verder! Het goede nieuws is dat ik waarschijnlijk veel lege flessen nodig zal hebben ;-)

Tapen en stempelen

Et voilà! Twee flesjes gereed. Eentje met tape, en eentje met een stempel: "embrace imperfections". Een spreuk waar ik van houd. Ik ben namelijk gek op spulletjes waar net even iets anders aan is. Hout met knoesten, tafels met kringen, ik hou er gewoon van. Dus toen ik die stempel een keer zag liggen moest ik 'm hebben! Het is overigens de eerste keer dat ik 'm heb gebruikt dus dat werd wel eens tijd :-)

By the way -- ik word dus knettergek van het niets-kunnen-vinden in mijn kast, dus één van de volgende projecten zal het maken van labeltjes zijn!

Experimentje

Nu de kast is ingeruimd en mijn woman cave gestalte begint te krijgen, vind ik het leuk om alvast wat te experimenteren met een ideetje wat al een poos in mijn hoofd zat. Ik bedoel, die pot met verf stond er nog! Ik heb wat lege plastic flesjes staan die ik af en toe als vaasje gebruik en ik ben benieuwd of ik die wat leuker kan maken.
Luiheid kent geen tijd dus ik heb de flesjes gewoon ondergedompeld in de verfpot en laten uitdruipen en opdrogen. Et voilà!

Flesje voor & flesje na. Echter: alleen maar wit is ook zo, eh, wit. Het kan je smaak zijn natuurlijk, maar ik houd van iets extra's. Eens even zien hoe ik dat ga doen! Zonder door te schieten dan (beetje zelfkennis kan geen kwaad).

Maarre, nog even terug naar die kast. In alle eerlijkheid: ik kan dus geen mallemoer terugvinden in mijn kastje, hè... Alles zit wel netjes bij elkaar, maar wat heb ik ook alweer in welk laatje gestopt?? Oeps  :-)

Klaar.

Hoera! Mijn knutselkast is af. De laatste knopjes erop geschroefd, laatjes er in geschoven en klaar. Ik vind het een leuk kastje geworden. Oordeel zelf:

Daarna kon natuurlijk het hoofddoel van start: spulletjes erin stoppen. Bij deze roep ik het werkwoord 'knutselkasten' in het leven. Spulletjes verzamelen en natuurlijk sorteren. Metalen dingetjes bij elkaar, la met lintjes, eentje met knopen, alle tangen, maagdelijk papier in één la en de restjes in een ander. Het is nog niet af, maar daar vermaak ik me voorlopig nog wel even mee. Nu is het tijd om de kamer even op te poetsen & serieus te gaan knutselen! Tot volgende keer :)

Struisvogelen helpt!

Echt waar. Kreeg ik er ineens toch weer zin in, dat schilderen. Dus heb ik m'n mouwen opgestroopt en ben weer aan de slag gegaan. En het schoot heerlijk op! Grondverf, zijdeglans-wit eroverheen: de laatste lades staan te drogen. En het kastje nadert de voltooiing. Hoera!

Geen knutselkamer kan zonder.

Ik heb al eerlijk toegegeven dat ik er eigenlijk niet zo'n zin meer in had: lades schilderen. Dus wat doe je dan? M'n eerste gedachte was kiezen op elkaar & doorgaan, maar tsja, ik koos toch liever voor een tijdelijke struisvogeltactiek. Wel in stijl. Dus in plaats van niks doen, heb ik braaf geknutselkamerd.
I proudly present:

Want wat is knutselen zonder behangplaksel? Op de kleuterschool smeerde je er niet voor niets al vrolijk op los. Alle juffies weten het! Zodra ik met papier aan de slag wil, vind ik behangplaksel gewoon de fijnste oplossing. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik het steevast op de gok doe, dus een enkele keer lijkt het meer op cement :-)
Omdat een pindakaaspotje met behangplaksel er toch een beetje sneu uit ziet, heb ik er voor de gezelligheid een etiket en wat stickers op geplakt (met dank aan flow magazine).

Tot de volgende keer!

Stap vooruit.

Men neme een kwast, roller, pot verf, enzovoorts. You know the drill. Dat gaat al best aardig, al zeg ik het zelf!
De lades wil ik andersom: ik hou niet zo van die gaatjes-handvatten er in, dat vind ik zo'n stoffig idee. Bovendien: als je dan die laatjes tot de nok toe vult, wat ik zeker weten ga doen, zie je allemaal van die rommelige stukjes eruit piepen. Dus hupsekee, achterstevoren.
En dat is waar ik de monopolyspulletjes voor nodig heb! Gaatje boren, schroefje er doorheen, et voilà: een knop. Het is alleen wel van die zweedse vrind hè, dus de achterkant is iets minder lekker afgewerkt. Dus hier en daar moet ik er even met een schuurpapiertje langs voordat ik de tweede laag verf er op zet.

Maarre... waarom een close up? Dat is omdat ik nog lang niet klaar ben, want wát een irritante hoeveelheid laatjes in dat ding! Ik ben nu halverwege en nou weet ik het wel. Ik bedoel, dingen bedenken is leuk, maar ik ben niet in de wieg gelegd voor lopende-band-werk. Maarja, kiezen op elkaar, nog even volhouden en ik kan het kastje (opnieuw!) volstoppen met al mijn functionele en niet-zo-functionele prullaria. De womancave is onderweg :)

Pimpen!

Ja, dat kastje. Dat staat klaar om opgeleukt te worden. Echter, wanneer er een kleine dreumes door je huis rondbanjert, gaan je vrije dagen niet altijd zoals gepland. Dus daarom een kleine sneak preview. Deze dingen kennen jullie vast:

Huisjes en hotels van het geliefde (en gehate!) monopoly, kun je blijkbaar voor een schijntje bij de kringloopwinkel vinden. Leuk! En nu lijkt het me wel aardig om daar wat mee te doen. En dat vertel ik volgende keer...  hoop ik :)

Puinhoop pt. 2

Okee, okee. Misschien is het niet helemaal handig om je kastje alvast in te delen, wanneer je nog van plan bent om het te gaan pimpen. Dus nu mocht alles er weer uit, waarmee het één groot zootje is geworden in mijn ieniemini knutselhoekje. In het kader van alles delen, leek het me wel zo netjes (no pun intended) om dat óók te laten zien.

Erger dan dit kan het niet worden ;) en het is wellicht niet de handigste werkwijze. Ik ben benieuwd hoe anderen dit zouden hebben aangepakt. Alles netjes in de juiste volgorde, of ook zo impulsief en hak-op-de-tak?

So far, so good.

Afkortzaag, wat houtlijm, een paar schroeven, et voilà! Van rommeltje in de hoek naar de basis voor een heuse knutselkamer. Het kastje had ik eigenlijk lager en breder bedacht (2x2 'blokken'). Maar ik zou mezelf niet zijn als ik het helemaal volgens plan had uitgevoerd. Bovendien; ineens had het iets van de Memphis stijl. Ook leuk!
Ken je misschien de man cave van Mythbusters' Adam Savage? Hij heeft daar zo'n mooi opbergsysteem hè (kijk hier als je nieuwsgierig bent) en daar word ik stiekem zo blij van. Lekker spulletjes sorteren, dat wil ik met mijn kastje ook. Maar uiteraard wel weer anders. Minder man, meer woman. En niet zo superdeluxe als de zijne. Ik vermoed ook dat onze salarissen wat van elkaar verschillen. Afijn, ik dwaal af. Ta daaaa!

Ik ben vooral ook trots op mijn (al zeg ik het zelf) briljante toiletrolhouder-wordt-washitape-dispenser-idee. Nou de boel nog pimpen! Eens even denken hoe ik dat kan gaan doen.

En okee, ik beken: alles is nog een beetje wiebelig (stom om te denken dat planken van de bouwmarkt recht zijn, uiteraard). Dus dat bureau heeft nog wat extra constructie nodig. En de kast is smal en hoog, dus daar kan ik ook niet te hard aan trekken. Ook dat kan wel een beetje extra stevigheid gebruiken. Gelukkig ligt er nog een restant van eerdere bouwprojecten op de vliering, eens even neuzen wat daar tussen zit. Want mijn woman cave moet natuurlijk wel werkbaar blijven.

En oja...

Vergeet ik het bijna: in dit hoekje staan alle materialen waarmee het allemaal moet gaan gebeuren! Een paar dingen van de bekende Zweedse vrind, en nog wat (fsc-gekeurde) spullen van de bouwmarkt.

Hiermee tover ik straks een klein gebiedje in een kamer van 3x2,5 meter om, een kamer die ook dienstdoet als logeervertrek en zonnestudio. To be continued.

De knutselkamer dus!

Laat ik er niet omheen draaien: ik ben altijd enthousiast, best slim, pragmatisch en analytisch & barst vaak van de ideeën! Maar er is één ding waar ik uitermate slecht in ben. Kiezen.
Ik vind alles leuk of interessant en spring soms van de hak op de tak. Zo ben ik van origine industrieel product ontwerper, omdat het zo fijn is met materialen te werken en dingen te bedenken. Ondertussen werk ik echter al jaren als projectmanager bij een goed doel. Juist: omdat ik het ook zo leuk vind om met mensen te werken.


En je raad het al: inmiddels mis ik de materialen weer enorm. De hoogste tijd voor een plek om even lekker professioneel te knutselen. De knutselkamer dus! En om te zorgen dat ik er echt mee aan de slag blijf gaan, ben ik van plan jullie elke week op de hoogte te houden. Dan moet er natuurlijk wel nieuws zijn... so, let's go! Tot volgende week!