Plantje.

Als klein meisje was ik er gek op: mini-plantjes! Vooral de cactussen, omdat ze vrij vergevingsgezind zijn wanneer je een week of twee (of drie) vergeet om water te geven. Tot mijn grote vreugd zijn ze terug van weggeweest. En nu ik al lappenmand'end alleen maar rustig aan kan doen, zijn ze ook nog eens een mooie inspiratiebron voor een knutselprojectje. Mini-plantenpotjes!

Men neme klei, een rietje en een likje verf. Eerst de klei uitrollen tot ongeveer drie/vier millimeter dik. Vervolgens een rondje uit de klei steken voor de bodem (wel even controleren of het groot genoeg is voor het potje). 

Vervolgens een lange lap klei op maat afsnijden. Ik heb de lijnen op mijn snijmat als geleide gebruikt. Omdat ik een gezellig patroontje wel kan waarderen, heb ik met een drinkrietje gaatjes gestoken in de klei. Heel makkelijk! Vervolgens de onderdelen aan elkaar plakken (beetje water gebruiken) en de naadjes mooi gladstrijken. Klaar om te drogen!

Met een kwast (watervaste!) verf aanbrengen in een kleur waar je blij van wordt, en weer laten drogen. Voilá! Een plantenpotje. 

PS: Je kunt het potje natuurlijk ook gebruiken om een waxinelichtje in te zetten.

Bibliotheekboekjes.

Wat hadden we een heerlijke vakantie! En er gebeurde dus lekker weinig op mijn blog. Om weer voorzichtig in het ritme te komen, begin ik met een klein projectje.

Er is namelijk nog een wijnkistje over! Bovendien ligt er altijd een stapel bibliotheekboeken vervelend in de weg te liggen, zodra Pollewop haar stoeltje (of krukje) nodig heeft. Dus.... Men neme het wijnkistje en een likje verf & klaar is Kees!

Heerlijk! Het ziet er ook gelijk een stuk opgeruimder uit.

Paastakken

De verf staat er nog, dus we gaan gelijk door! Paasthema, dit keer. Een takkenbos, een kwast en hopla. De dennenappels heb ik aan een stukje garen in de oranje verf gehangen en daarna laten uitlekken. Wederom verf op waterbasis, dus het is supersnel droog.

Eén tak hebben we (letterlijk!) opgevist in Zweden, daarvan kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om er een laag verf overheen te smeren. Maar de rest was de klos.

Het resultaat? Paastakken, maar dan anders. En het vaasje van vorige week staat er gezellig naast. Het is voorjaar in huis!

Vaasje

Inmiddels zul je wel in de gaten hebben dat ik niets onbekeken in de prullenbak kieper. Waarmee ik niet zeg dat dat normaal gedrag is, uiteraard.

Neem nu dit flesje kookroom! Ik vind dat best een mooie vorm. Nadat de hele inhoud in een gigantische pan soep verdween, even omgespoeld en de shrinkwrap er af geknipt. Alleen de dop vond ik wel een beetje lelijk. Dus... Men name een stanleymesje.

Vervolgens in een pot verf dopen (ik gebruik verf op waterbasis, dit is kleur 'poging' van histor) en op een stokje laten uitdruipen. Druipen, ja. Zorg vooral dat je bij een kraan in de buurt bent, want deze lange-halen-snel-thuis-methode geeft je natte vingers. Van de verf, bedoel ik. 

Bij dit soort kunststof flesjes geeft het 'dompelen' wat mij betreft het mooiste resultaat. Het is mij nog niet gelukt om met een kwast een mooie verflaag te creëren. Laten drogen, blommetje er in & klaar is de vaas!

Tapen en stempelen

Et voilà! Twee flesjes gereed. Eentje met tape, en eentje met een stempel: "embrace imperfections". Een spreuk waar ik van houd. Ik ben namelijk gek op spulletjes waar net even iets anders aan is. Hout met knoesten, tafels met kringen, ik hou er gewoon van. Dus toen ik die stempel een keer zag liggen moest ik 'm hebben! Het is overigens de eerste keer dat ik 'm heb gebruikt dus dat werd wel eens tijd :-)

By the way -- ik word dus knettergek van het niets-kunnen-vinden in mijn kast, dus één van de volgende projecten zal het maken van labeltjes zijn!

Experimentje

Nu de kast is ingeruimd en mijn woman cave gestalte begint te krijgen, vind ik het leuk om alvast wat te experimenteren met een ideetje wat al een poos in mijn hoofd zat. Ik bedoel, die pot met verf stond er nog! Ik heb wat lege plastic flesjes staan die ik af en toe als vaasje gebruik en ik ben benieuwd of ik die wat leuker kan maken.
Luiheid kent geen tijd dus ik heb de flesjes gewoon ondergedompeld in de verfpot en laten uitdruipen en opdrogen. Et voilà!

Flesje voor & flesje na. Echter: alleen maar wit is ook zo, eh, wit. Het kan je smaak zijn natuurlijk, maar ik houd van iets extra's. Eens even zien hoe ik dat ga doen! Zonder door te schieten dan (beetje zelfkennis kan geen kwaad).

Maarre, nog even terug naar die kast. In alle eerlijkheid: ik kan dus geen mallemoer terugvinden in mijn kastje, hè... Alles zit wel netjes bij elkaar, maar wat heb ik ook alweer in welk laatje gestopt?? Oeps  :-)

Klaar.

Hoera! Mijn knutselkast is af. De laatste knopjes erop geschroefd, laatjes er in geschoven en klaar. Ik vind het een leuk kastje geworden. Oordeel zelf:

Daarna kon natuurlijk het hoofddoel van start: spulletjes erin stoppen. Bij deze roep ik het werkwoord 'knutselkasten' in het leven. Spulletjes verzamelen en natuurlijk sorteren. Metalen dingetjes bij elkaar, la met lintjes, eentje met knopen, alle tangen, maagdelijk papier in één la en de restjes in een ander. Het is nog niet af, maar daar vermaak ik me voorlopig nog wel even mee. Nu is het tijd om de kamer even op te poetsen & serieus te gaan knutselen! Tot volgende keer :)

Struisvogelen helpt!

Echt waar. Kreeg ik er ineens toch weer zin in, dat schilderen. Dus heb ik m'n mouwen opgestroopt en ben weer aan de slag gegaan. En het schoot heerlijk op! Grondverf, zijdeglans-wit eroverheen: de laatste lades staan te drogen. En het kastje nadert de voltooiing. Hoera!

Stap vooruit.

Men neme een kwast, roller, pot verf, enzovoorts. You know the drill. Dat gaat al best aardig, al zeg ik het zelf!
De lades wil ik andersom: ik hou niet zo van die gaatjes-handvatten er in, dat vind ik zo'n stoffig idee. Bovendien: als je dan die laatjes tot de nok toe vult, wat ik zeker weten ga doen, zie je allemaal van die rommelige stukjes eruit piepen. Dus hupsekee, achterstevoren.
En dat is waar ik de monopolyspulletjes voor nodig heb! Gaatje boren, schroefje er doorheen, et voilà: een knop. Het is alleen wel van die zweedse vrind hè, dus de achterkant is iets minder lekker afgewerkt. Dus hier en daar moet ik er even met een schuurpapiertje langs voordat ik de tweede laag verf er op zet.

Maarre... waarom een close up? Dat is omdat ik nog lang niet klaar ben, want wát een irritante hoeveelheid laatjes in dat ding! Ik ben nu halverwege en nou weet ik het wel. Ik bedoel, dingen bedenken is leuk, maar ik ben niet in de wieg gelegd voor lopende-band-werk. Maarja, kiezen op elkaar, nog even volhouden en ik kan het kastje (opnieuw!) volstoppen met al mijn functionele en niet-zo-functionele prullaria. De womancave is onderweg :)