Roze!

Met een lege verpakking en fietslampjes heb ik kleine Pollewop superblij gemaakt!

De rand van de papieren zak vouwde ik vier keer om. Wel voorzichtig, want ik was bang dat het zakje zou scheuren. Dan nog even kiezen; durf ik een waxinelicht er in te zetten? Of ga ik voor een led-lichtje? Terwijl ik twijfelde viel mijn oog op een setje fietslampjes. Aangezien de vaste verlichting op mijn fiets het goed doet, heb ik dat setje niet eens nodig... En... Wit en rood maakt samen roze!

En Pollewop? Helemaal happy met haar roze lamp! Hoe makkelijk kan het zijn.

We wish you a merry christmas...

...want dat is het liedje dat het muziekdoosje speelt! En inmiddels ziet dat er zo uit:

Wat heb je nodig? 

- karton (in dit geval golfkarton)

- een geodriehoek

- stanleymesje

- snijmat

- lijm

- versiering, zoals knopen.

En uiteraard een muziekdoosje! Al kun je natuurlijk ook een boompje maken zònder muziekdoos er in.

Met de geo zorg ik voor gelijke driehoeken. Even checken of het boompje breder is dan de muziekdoos (check!) en dan overtrekken voor de andere kant van de boom. Ook nog even een strook maken in de dikte van de muziekdoos, voor de zijkanten.

Het greepje van de muziekdoos draai ik los en ik meet waar het gaatje in het karton moet komen. Ik gebruik hetzelfde tangetje als bij de kerstballen, met de grootste maat past het precies. Kan ook met een perforator, natuurlijk.

De strip karton heb ik haaks op de ribbels gesneden. Dat maakt het makkelijker om de hoekjes te vouwen. En dan kan er gelijmd worden! Omdat ik niet van plan ben dit kunstwerk weg te gooien, gebruik ik mijn lijmpistool. Inmiddels heb ik deze aardig onder de knie, zodat het niet meer zo'n kliederboel wordt. 

Ik doe ook een flinke dot lijm op de muziekdoos, zodat het tegen een stootje kan allemaal.

Nog wat knoopjes er op (met het idee dat dat op kerstballen lijkt, natuurlijk!) en dan is mijn klinkende kerstboom af! Ho, ho, ho :-)

Kerstballen!

Lekker weer knutselen! Ik had ontzettende zin om weer eens met klei aan de slag te gaan, maar ik heb een poosje terug mijn knutselkamer opgeruimd... en nu is de klei onvindbaar.

In mijn eindeloze zoektocht vond ik wel een opwindbaar kerstmuziekdingetje dat ik eens een keer uit een goedkoop kerst-prul heb gesloopt. Nergens de klei gevonden, maar ik kwam wel ook nog papierstrips tegen uit een gekregen knutselpakket. En ik was dus inmiddels in kerststemming... En dan krijg je dit:

Papieren kerstballen! Is het geen kerstig plaatje? Ik zal nog even vertellen wat ik heb gedaan.

Men neme papierstrips, ringetjes, touw, mesje en een paar tangetjes. De papierstrips snijd je op de juiste lengte.

Met een leertang kun je niet alleen extra gaatjes in je broekriem maken, je kunt ook heel goed gaatjes in een stapeltje papier knippen (want de gaatjes van een standaard perforator zijn net te groot). Aan beide uiteinden van het stapeltje papier maakte ik een gaatje.

Met scrapbookringetjes en een tang maakte ik de papiertjes aan elkaar vast. Vervolgens een stukje touw geknipt, lusje geknoopt en dat lusje door één van de ringetjes gehaald. En dan begint het gepriegel... Alle papiertstrookjes van elkaar draaien, tot je een mooi bolletje vormt. Op dat moment kreeg ik erg spijt van mijn project, want geduld is niet mijn sterkste kant :-)

Leermomenten van vandaag:

- niet te korte strookjes, want: hoe kleiner het bolletje, hoe erger het gepriegel;

- niet teveel papiertjes, want: hoe dikker de stapel, hoe erger het gepriegel;

- het ringetje niet te hard dichtknijpen, want: hoe strakker het vast zit, hoe erger het gepriegel;

- niet te hard trekken, want elk kreukje zie je (of je trekt de papiertjes stuk);

- wanneer je kind niet thuis is, is het niet zo erg als je zit te vloeken.

Gepriegel is dus ook niet mijn sterkste kant :-)

Uiteindelijk ben ik wel heel blij met het gezellige (en allesbehalve perfecte) eindresultaat! En door de ringetjes ziet het er best profi uit.

Tot binnenkort, dan ben ik er als het goed is met het muziekdoosje.

Dikke portemonnee.

Niet omdat er zoveel geld in zit, hoor. Het komt door alle VIP-cards, kortingspasjes en klantenkaarten. Je kent het wel! Ik kan ze ook nooit vinden als ik ze nodig heb. Omdat er zoveel verschillende in mijn portemonnee zitten, verdeeld over tig vakjes.

Kortom: tijd voor een perforator en een sleutelhanger.

Ja?

Ja!

Knipperdeknip, alles aan een ringetje! De hele verzameling gooi ik los in mijn tas. Je wilt niet weten hoe dun mijn portemonnee nu is!

Alleen nog opletten dat mijn tas niet een al te grote bende wordt, anders ben ik alsnog die pasjes kwijt ;-)

Blijheidboekje.

In het kader van de simpele klusjes: men neme een basic notitieboekje en een pen.

Klieder, klieder, klieder: klaar!

Zo simpel kan het zijn. En ik heb een persoonlijk boekje waar ik elke dag de drie leukste dingen in op kan schrijven! Gewoon, omdat het zo fijn is om op de blije dingen te focussen.

Nu zag ik op een blog een idee om zelf een boekje te kunnen vouwen... Wie weet, als deze vol is!

Bibliotheekboekjes.

Wat hadden we een heerlijke vakantie! En er gebeurde dus lekker weinig op mijn blog. Om weer voorzichtig in het ritme te komen, begin ik met een klein projectje.

Er is namelijk nog een wijnkistje over! Bovendien ligt er altijd een stapel bibliotheekboeken vervelend in de weg te liggen, zodra Pollewop haar stoeltje (of krukje) nodig heeft. Dus.... Men neme het wijnkistje en een likje verf & klaar is Kees!

Heerlijk! Het ziet er ook gelijk een stuk opgeruimder uit.

Kralen & een kleine prinses

Pollewop kreeg een ketting van oma. Eentje om te slopen! Dat was een kolfje naar haar hand (en de mijne uiteraard).

Eerst met engelengeduld alle draadjes losgemaakt en de kralen in een doosje gedaan. Het resultaat? Heel veel nylondraadjes (hopla, in de prullenbak!) en heel veel mooie kralen.

Een stukje elastiek op maat geknipt, en prinses Pollewop mocht de mooiste kralen kiezen om er armbandjes mee te maken.

Knoopje maken, overgebleven elastiek afknippen, en klaar! We hebben wel vier armbandjes gemaakt. De kleine meid is zo trots als een pauw: "Ik ben een prinses!"

En zo is het.

Koken maar!

Vingerhoedje, knopen, naald en draad. Lekker old school achter de tv zitten handwerken. Alleen de geraniums ontbreken nog...

Ik zet knopen aan de zijkant om lepels of ovenwanten aan te kunnen hangen. En alle knoppen van het fornuis moeten natuurlijk ook nog op hun plek. 

Het vervelendste klusje is het klittenband van het ovendeurtje. Best dik materiaal, vandaar het vingerhoedje :-)

Maar als dat klaar is, ben ik wel extra trots!

Daar kun je toch superleuk mee spelen?

Nog één foto van de details dan (je bent trots, of je bent het niet!).

En dan is het zo ver! Na een korte test op vandalismebestendigheid (hihi) gaat het inpakpapier er om. Tijd om het prachtige kado te geven.

Wat was dochtertje-van-vriendin er blij mee! Er werd zelfs gevraagd waar we het kado gekocht hadden. Maar het grootste compliment? Er werd direct heel hard mee gespeeld. 

Zooooo leuk!

Vriendin Tien heeft ondertussen de accessoires in elkaar gezet! Superleuk toch?

Wederom: restjes textiel, restjes lint en een paar knopen. Ohja, en wat fiberspul voor 'in' de pannenlappen. Volgende keer blog ik weer verder over de speelkeuken, maar deze creativiteit verdient een ereplaatsje. Top, Tien! ;-)

Perfectionist, ik?

Soms ben ik ietwat perfectionistisch. Zo hadden vriendin Tien en ik afgesproken dat we het niet overdreven netjes zouden afwerken... Maar de witte stof (badstof-achtig) geeft zo onwijs veel pluisjes! Dus werk ik alle naden af met lint -- ik moet toch wat, zonder afzetband. En dan wordt een relatief eenvoudig naaiwerk alsnog een fikse klus!

Maar wat wordt het al mooi! En wat zijn we trots op ons briljante idee :-) Nu het fijne handwerk nog, my favorite... Ahum.

Flink klusje

Het schiet al lekker op! Op een stuk karton teken ik de omtrek van mijn iPad (multifunctioneel apparaatje!) en dat wordt de maat van de ovendeur. Daar naai ik een hoesje omheen van dezelfde stof als de vakjes. Het 'open' kantje werk ik af met afzetband. Het laatste restje dat ik kon vinden is precies genoeg voor de onderkant van het deurtje en het afwerken van het 'gat' van de oven! Gelukkig kleurt het redelijk goed bij de rest.

Rechtsboven op de foto: knoppen voor het fornuis, gemaakt van vilt met een houten knoop er op, gaspitten, twee kleuren vilt met een knoop, het klokje van vilt en uiteraard het ovendeurtje.

Naaimachine

De bovenkant van het 'fornuis' krijgt vakjes. Het blauwe lapje stof zoom ik aan de bovenzijde om, de rest werk ik vanzelf af bij het in-elkaar-zetten! Met twee verticale stiksels zit het vast aan de paarse lap en heeft het straks vanzelf drie vakjes.

De achterzijde stik ik om, waarbij ik er direct een lint aan naai. Hiermee kun je het keukentje straks aan de stoel vast strikken.

In de witte lap stof komt halverwege ook een zoom, zodat de keuken zijn vorm een beetje houdt tijdens het spelen. De achterzijde naai ik er aan vast en het keukentje krijgt al een beetje vorm!

Let us begin!

Tijd om een speelkeuken te maken! Vrienden van ons zijn momenteel kleinbehuisd, in afwachting van hun nieuwe paleis. En dochterlief wordt twee. Speelkeukens zijn fantastisch, maar nemen aardig wat ruimte in. Hoe fijn zou het dan zijn als je hem op kunt vouwen?

Samen met vriendin Tien de tekening uitgewerkt. We hebben allebei onze lapjes stof mee en kiezen de beste combinatie van texturen en kleuren. Nog knoopjes en lint uit mijn knutselkast getoverd en we kunnen aan de bak. We tekenen af, knippen uit, passen en meten. Ik doe de grote lappen en Tien het fijnere werk (typisch een neurochirurgentaakje).

Uiteraard begint dit alles pas na een gezellige maaltijd en een heleboel geklets (duh!). Aan het eind van de avond zijn we klaar voor het naaimachinewerk. Daar zal ik mee verder gaan, Tien stort zich dan op het knutselen van accessoires. Efficiency ten top :-)

Dit zijn avonden waar een mens blij van wordt!

Textiel.

Ooooo, zo'n leuk project! Samen met een vriendin kwam ik op een perfect idee voor een verjaardagskado. Met restjes stof, garen en een naaimachine. To be continued...

Houten doosje, washi tape

Doosje en washi, meer is er niet nodig om een persoonlijk tintje te geven aan je opbergers. En nog lekker vlot klaar ook!

Het doosje vond ik een keertje voor 10ct bij de kringloopwinkel. De washi tape heb ik uit m'n voorraad geplukt. Verder alleen een stanleymesje en een snijmat nodig.

De tape over de bovenrand omgevouwen om het een beetje netjes af te werken. Ziet er hartstikke leuk uit! En het biedt weer lekker plek aan allerhande troepjes in huis.

Kliekjesdag

De lectuurbakken! Tijd om te bekleden. En wie wat bewaart, heeft wat! Twee jaar terug hebben we een poppenhuis gemaakt, daarvan waren nog restjes folie over (houtlook, voor de vloeren). Hiermee kan ik drie van de vijf dozen beplakken.

Echt aftekenen doe ik niet, het is meer plakken as I go along. Al snel ziet het er niet meer uit als een waspoederverpakking.

Net echt, vind je ook niet? Voor de andere twee (ik had er immers vijf) gebruik ik de immer toepasbare washi tape!

Superleuk, superhandig, supersnel resultaat. En het ziet er ook nog eens opgeruimd uit. Ik ben blij.

Misschien dat ik nu de kaarsen weer aandurf! :-)

Maandag Wasdag.

Okee. De kaarsfrustratie wordt inmiddels ietwat hoog. Tijd voor een tussendoorklusje dat niet kàn mislukken! Hoop ik.

Men neme een stapel waspoederdozen. Een potlood, liniaal, mesje en natuurlijk een snijmat (je tafelblad zal je dankbaar zijn).

Aftekenen op de gewenste maat met liniaal en potlood, daarna netjes langs de lijn snijden. Et voilà: je lectuurbak is klaar voor de finishing touch! Ik heb er vijf. Nu nog bedenken wat ik voor de afwerking ga gebruiken.

Grmbl.

If at first you don't succeed, try, try, again. 

Maar helaas! Het wordt al beter, maar het is nog niet goed. Driemaal is scheepsrecht, dan maar? We zullen het zien.

"Nailed it" :-)

Ahum. Gieten in laagjes blijkt niet zo'n geschikte techniek! Bij het uit de mal halen van mijn 'puddingkaarsjes' bleven de eerste laagjes keurig in het vormpje zitten. Dat was niet echt de bedoeling. Of, zoals ze het tegenwoordig zo lekker cynisch formuleren: nailed it!

De tweede kaars was al iets beter gelukt, daar zaten in elk geval wat gladde randjes aan (zie rechtsboven). En dat geeft hoop voor een nieuwe poging! Ik vind de vorm namelijk wel erg leuk, dus ik geef mezelf in elk geval punten voor creativiteit :-)

En spelende vrouw, wat heb je nu geleerd? Dat ik de was in één keer in de vorm moet gieten. En dat je altijd moet blijven proberen.

Dus dat ga ik doen. Moet ik wel de mal goed dichtplakken, uiteraard. I'll be back.

Kaars!

Daar zit ik dan, met mijn paraffine, aluminium smeltbakje en een kaarsenmal. Maarja, dat voelt een beetje saai. Heb ik straks een zelfgemaakte kaars, ziet 'ie er uit alsof ik 'm gewoon heb gekocht! Dat is bij nader inzien toch niet mijn bedoeling, dat vind ik gewoon productie draaien. Daar gaat dit blog niet over. Dus dat kan anders!

Ik ruil de kaarsenmal in voor twee (reeds opgesmikkelde) puddingtoetjes. Let the experiment begin! Een lontje knopen, een paar satestokjes om het lonttouw strak te trekken, bakjes klaarzetten. De was verhit ik au-bain-marie op het fornuis, helemaal laten smelten, en gieten maar. 

Het gaatje waar ik het lontje in heb geknoopt, begint meteen te lekken als een malle. Poging twee: voorzichtig voeg ik kleine laagjes toe, zodat de was tussendoor kan stollen. Het bakje smelt gelukkig niet (ken je dat: met plastic bekertjes van die vogelvoer-vetbolletjes maken? En dat je bekertje prompt weer een plat schijfje wilde worden? Daar had ik een klein beetje op gerekend, maar gelukkig gebeurt er niks).

Als de bakjes vol zijn, zet ik ze neer om te drogen. De boel staat af te koelen, so now we wait. Ik ben benieuwd.

Kom-uit-je-dip-tip :)

Eigenlijk wel leuk, zo'n periode van weinig tot geen inspiratie! Zo is het een periode bij uitstek om naar inspiratie op zoek te gaan. Een paar voorbeelden (op eerder genoemd pinterest na, dan):

- naar de bouwmarkt gaan en eindelijk de kolomboor kopen, die je al zo lang graag wilt hebben;

- opruimen en fijne materialen tegenkomen waar je gericht een knutselidee voor kunt verzinnen;

- naar de knutselwinkel gaan om je kadobonnen in te ruilen. 

Tijdens het assembleren van de kolomboor borrelden er al een paar leuke ideeën omhoog. En in die knutselwinkel vond ik spulletjes om kaarsen mee te maken. Leuk, dat heb ik nooit eerder gedaan. Dus heb ik nu -- ondanks inspiratiegebrek -- evengoed een paar knutselprojecten in mijn hoofd! En zowel de ideeën als de benodigdheden in de pocket. Ben benieuwd :-)

Boekenlegger

Wat doe je als je geen inspiratie hebt? In mijn geval: even kijken op pinterest. Want daar verzamel ik inspiratie in alle vormen en maten! Klein beginnen maar, met wat huis-tuin-en-keukenknutselideetjes. En zo zat ik, gewapend met mijn glue-gun, achter mijn knutselburootje. Paar paperclips, paar grote knopen...

En tadaaa... de eerste creatie is alweer een feit! Ik heb nog een paar boekenleggers extra gemaakt, maar deze eenvoudige vind ik het leukst. 

Het is een klusje van niks, maar toch is het lekker dat er iets uit m'n handen komt. Ik denk dat ik er nog een paar ga maken, want ik ben momenteel in tig boeken tegelijk bezig :)

Geen inspiratie...

... maar met een peuter in huis is er altijd wel iets te knutselen. Zucht ;-)

Het waren een paar inspiratieloze weken, met ook nog eens weinig tijd om te knutselen. Maar voorzichtig kriebelt er weer een knutselvlindertje in mijn buik. Dus hopelijk tot snel!

Oude t-shirts

Ken je dat? Van die lekkere oude katoenen shirts, dat aaibaarheidsgehalte daarvan? En dan komt er een gat in. Of wijnvlekken (of erger). Maar het was je favoriete shirt... Nouja, dat gevoel.

Naaimachine erbij, stofschaar en wat garen. Ik heb eerst twee kleine kussentjes gemaakt. Gezichtje er op gestikt en gevuld met synthetische bolletjes (uit een oud kussen). Daarna een sloopje gemaakt van een ander shirt-met-een-gat en een ander gezichtje er op. Dat ging niet in één keer goed, maar de aanhouder wint.

Superlieve knuffeltjes geworden! Al zeg ik het zelf. En ook wel leuk om weer eens met de naaimachine in de weer te zijn. En het leukste is nog dat je je lievelingsshirt niet (helemaal) weg hoeft te doen.

Kappertjespotje

Eentje uit de oude doos! Een opvullertje dus (we zijn nu een ombouw om de cv-ketel aan het knutselen, niet echt blog-waardig).

Met washi tape en een leeg potje -- in dit geval een klein potje waar kappertjes in hebben gezeten -- heb je in no-time een bloempotje in elkaar gezet! Het hagelde vandaag, maar zo lijkt het toch een beetje lente.

Tot snel! :-)

Lampenkap!

Er ging een wijnglas stuk. Zonde! Zulke mooie glazen, maarja, wat heb je er dan nog aan? Tenminste, dat zou je kunnen denken. Ware het niet dat ik nu toch in mijn origami-fase zit :)

Bovendien, een paar jaar terug zag ik iets leuks op pinterest-- en nu heb ik een goed excuus om het uit te proberen.

Ik heb eerst zitten prutsen met 'min-of-meer'-afmetingen en kwam daarmee op een mooi maatje uit. Ik bedoel, ik had het ook wel kunnen uitrekenen, maar soms is prutsen leuker. 

Vervolgens heb ik dan weer wel een sjabloon getekend in illustrator. Raar mens dat ik ben. Maarja, zo kan ik er nog meer maken, als ik weer een glas breek :) 

Zie hier hèt sjabloon:

Dit heb ik op de achterzijde van een hema-papiertje geprint & misschien heb jij (ja, jij, lezer!) er ook iets aan. Wel op A4 formaat uitprinten, anders wordt het kapje te klein. 

Waxinelampje in het glas, kapje er op en klaar is mijn schemerlamp. En de scheur? Daar zie je niks meer van!

Bakjes, bakjes en nog eens bakjes.

Tijdens het opruimen kwam ik een poosje geleden mijn oude origami-boeken tegen. Ik had ze al bijna naar de kringloop gebracht, tot ik met mijn mama zat te kletsen over vroeger. Hoe leuk ik origami toen vond en hoe knutselig ik nog steeds ben. Toen kon ik het ineens niet meer over mijn hart verkrijgen.

Met het druilerige weer zit ik nu door deze boeken te bladeren en, behalve de vormgeving, blijken ze nog verrassend hip! Zoals alles uit de jaren zeventig en tachtig, eigenlijk :)

Onderstaand vouwwerkje was ik al bijna vergeten, maar vind ik nog steeds heel leuk. En met alle knutselwerkjes en -spulletjes die onze erfelijk-belaste dochter door het huis verspreidt, ook nog eens ontzettend handig!

Ook zelf maken? Ik heb hieronder stevig papier met enkelzijdig dessin gebruikt, dat leek me duidelijker. Wil je het langwerpige bakje maken? Dan draai je het papier gewoon een kwart slag voor je begint & volg je dezelfde stappen. Enjoy!

1. Men neme een vel papier, in dit geval A4-formaat.

2. De onderste punten naar boven dubbelvouwen.

3. Terugvouwen tot de helft (allebei de zijden).

4. Papier terugvouwen en omdraaien. Als het goed is zien de vouwen er dan zo uit.

5. De onderste punten allebei invouwen tot de eerste lijn.

6. Papier omdraaien en over de lengte vouwen, ter breedte van het ezelsoor.

7. Herhaal aan de andere zijde en vouw weer terug.

8. Aan de bovenkant van het papier zijn nu twee vierkantjes ontstaan. Hier vouw je een diagonale lijn in, beginnend bij de punt.

9. Vouw het papier weer dubbel over de middellijn.

10. Aan de onderzijde vouw je de beide punten naar binnen.

11. Vouw het bovenste 'flapje' dat nu is ontstaan, terug naar beneden.

12. Als je nu het onderste stuk naar voren trekt, zie je al een half bakje verschijnen.

13. Vouw de andere zijde 'omhoog', met de punten naar buiten (deze ontstaan vanzelf dankzij de diagonalen die je bij stap 8 hebt gemaakt).

14. Deze punt steek je er aan de zijkant tussen, dit is even priegelen misschien, maar het resultaat is superstevig. Herhaal aan de andere zijde.

Je bakje is klaar! Zonder knippen en lijmen & supersnel.

Visspel

Even een luchtig knutselwerkje voor de variatie! Deze maakte ik als kado, om geld in te verstoppen. Maar het is ook erg leuk om simpelweg als spelletje te maken met de kids.

Wat heb je nodig? Een schoenendoos, wc-rollen, kmutselpapier, verf, paperclips, een stokje, touw, magneet en een lijmpistool.

Om de hengel te creëren heb ik met het lijmpistool het touw rondom het magneetje vastgezet en het andere eind van het touw aan een takje geknoopt. Met chenilledraad om het magneetje zie je de lijm niet meer. Ook een stukje chenilledraad om het uiteinde van de tak gewikkeld als handvat.

Visjes geknipt uit dubbelgevouwen knutselpapier, zodat de paperclip er tussen gelijmd kan worden.

In de schoenendoos heb ik (met halve wc-rolletjes) vakken gemaakt, waar de vissen in kunnen staan. Met blauwe verf en golfkarton lijkt het net een vijver. 

Mijn dochter heeft zich met verf uitgeleefd op de schoenendoos. Met karton een 'kade' gemaakt en (gewoon omdat ik zo lekker bezig was) een papieren picknick om de boel af te maken!

Vissen in de vijver zetten, magneethengel erbij en spelen maar!

Hiep hoi!

I love it when a plan comes together! Kleine hick-up in de planning: de bouwmarkt had - heel slim - twee labels per plank aan de zichtzijde vastgeniet. Dus dat werd priegelen met een schroevendraaier en een tang. En daar ben je wel even mee bezig! Maargoed, ook dat gaat voorbij. En manlief was de frames toch nog een keertje in de beits aan het zetten.

Daarna gelukkig weer ècht aan de slag! Planken voorboren, gaten verzinken en de hele boel in elkaar schroeven!

Met een haakse hoek en een meetlint alle planken goed uitgelijnd (het moet er wel strak uitzien, natuurlijk) en vervolgens meer dan honderd schroeven er in! Aan de zijkant zit een luikje, zodat we er wat speelgoed in kwijt kunnen. Scheelt weer wat rommel in de tuin.

De bank staat als een huis. Knappe jongen die hier doorheen kan zakken! Ik ben echt superblij met het resultaat, enne... het eerste (welverdiende!) biertje hebben we in alle rust op ons mooie nieuwe tuinbankje genuttigd. Joechei!

Nog één close-upje om het af te leren :-)

Blij, blij, blij.

Skelet. Retteketet.

Hopsa! Van 6,5x6,5 cm balken alle lengtes gezaagd. Manlief heeft gezellig meegeholpen met zagen dit weekend, en vervolgens ook nog de delen in de buitenbeits gezet. Heel fijn, aangezien mijn longen niet bepaald de beste vriendjes zijn met oplosmiddel.

Een goede laag beits is wel nodig, maar wat duurt het dankzij de droogtijd lang voor je ècht verder kan! En geduld hebben is een kunst. Gelukkig mocht ik vandaag dan alle frames ('dwarsdoorsnedes') in elkaar zetten. 

Alles zit superstevig vast, met stoelhoeken, rvs-schroeven (netjes in het hout verzonken, uiteraard) en zo nu en dan wat gevloek. Zo ontdekte ik vandaag dat het mogelijk is om tijdens het schroeven een bitje door midden te breken. Wat er dan kan gebeuren? Nu ja, de boormachine schiet bijvoorbeeld vliegensvlug uit de schroef, met een vlijmscherp restant-van-het-bitje voorop. Het topje van mijn pink kan het gelukkig nog nèt navertellen. Lang leve de verbanddoos!

Vervolgens de andere skelet-delen nog even afgemaakt. Voor vandaag is het weer mooi geweest, dit weekend gaan we vrolijk verder. Tot dan!

Rugpijn.

We zijn door de tuinbank gezakt. Zo'n bouwmarkt-geval, waarvan je denkt 'voor dat geld kunnen we het zelf niet maken!'. En dat je dan nu -- drie jaar later -- ontdekt waaróm niet.

Behalve de schrik en wat blauwe plekken, gelukkig niks aan de hand. Maar het is de hoogste tijd om er zelf één te maken. Eentje waar je wèl op kunt vertrouwen.

Tekening klaar, tuinhout in huis gehaald, de afkortzaag staat klaar. We gaan aan de bak! To be continued.

Paastakken

De verf staat er nog, dus we gaan gelijk door! Paasthema, dit keer. Een takkenbos, een kwast en hopla. De dennenappels heb ik aan een stukje garen in de oranje verf gehangen en daarna laten uitlekken. Wederom verf op waterbasis, dus het is supersnel droog.

Eén tak hebben we (letterlijk!) opgevist in Zweden, daarvan kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om er een laag verf overheen te smeren. Maar de rest was de klos.

Het resultaat? Paastakken, maar dan anders. En het vaasje van vorige week staat er gezellig naast. Het is voorjaar in huis!

Restjes klei...

Oja, voor ik het vergeet! Ik hield toen met die schaaltjes ook nog wat klei over. Met de restjes zat ik wat balletjes te draaien, plat te slaan, kortom: gedachtenloos te fröbelen. En de stempels lagen er nog. Dus heb ik wat hangertjes gemaakt, plus een paar 'kiezeltjes', met wederom een stempeltje er in. Leuk om een pakje mee op te vrolijken, om een vaasje te hangen, of zomaar ergens neer te leggen.

Uiteraard kun je ze ook weer netjes aflakken, als je wilt dat het langer mooi blijft. Maar daar had ik dit keer geen zin in :)

Vaasje

Inmiddels zul je wel in de gaten hebben dat ik niets onbekeken in de prullenbak kieper. Waarmee ik niet zeg dat dat normaal gedrag is, uiteraard.

Neem nu dit flesje kookroom! Ik vind dat best een mooie vorm. Nadat de hele inhoud in een gigantische pan soep verdween, even omgespoeld en de shrinkwrap er af geknipt. Alleen de dop vond ik wel een beetje lelijk. Dus... Men name een stanleymesje.

Vervolgens in een pot verf dopen (ik gebruik verf op waterbasis, dit is kleur 'poging' van histor) en op een stokje laten uitdruipen. Druipen, ja. Zorg vooral dat je bij een kraan in de buurt bent, want deze lange-halen-snel-thuis-methode geeft je natte vingers. Van de verf, bedoel ik. 

Bij dit soort kunststof flesjes geeft het 'dompelen' wat mij betreft het mooiste resultaat. Het is mij nog niet gelukt om met een kwast een mooie verflaag te creëren. Laten drogen, blommetje er in & klaar is de vaas!

Terug naar de klei

De schaaltjes van klei, bedoel ik. Met al dat moestuinieren zou ik bijna vergeten dat er nog meer projecten lagen te popelen om afgerond te worden!

Waar waren we ook alweer? Ik heb de randjes netjes bijgewerkt met fijne structuur schuurpapier. Ik weet niet zeker of het op de foto te zien is, maar het maakt een wereld van verschil. Vervolgens met blanke lak afgewerkt en even laten drogen. En nu zijn ze klaar! Misschien ga ik er nog wel meer maken, ze zijn ideaal voor kleine frutseltjes.

Het schaaltje met het sterrenpatroon zet ik op mijn nachtkastje voor belangrijke zaken, zoals m'n trouwring! Verder weet ik het nog niet.

Enne... Je kan er altijd nog een kweekpotje voor de moestuin op zetten ;-)

Moestuinieren pt. 2

Zoals gezegd, de volgende stap! Met landbouwfolie de bakjes bekleed, zodat er geen water uit zal lekken. Niet teveel water geven dan, want anders verzuipen alle plantjes. Maarja, dat is meestal het probleem niet bij mij.

Eerst de folie in ruime stukken verdelen, dan met de tacker aan de wijnkisten vastschieten. Langs de randjes op maat snijden et voilá! De bekleding is klaar & de kisten zijn nu officieel waterdicht. 

Bij het tuincentrum vervolgens speciale moestuingrond gehaald (we willen straks tenslotte de boel ook echt kunnen eten!) en de kisten gevuld met aarde. Voor tweejarigen blijkbaar het leukste klusje ("Ik hóú van prut!")

Vervolgens de eerste plantjes omgepot! Hoera! De moestuin is een feit.

Nu alleen nog stoppen met mini's verzamelen, anders hebben we nog twintig van deze rekken nodig. Enne, zoveel wijnkistjes heb ik niet meer ;-)

Moestuinieren!

Het is je vast niet ontgaan: bij een welbekende supermarktketen kun je moestuintjes sparen. Eerlijk gezegd is het niet meer mijn eerste-keus-supermarkt, maar dit vind ik echt een héél leuke spaaractie! En dochterlief ook. Daarom staan er nu op de vensterbank zeven schoteltjes en bakjes, waarvan de eerste verpot moet gaan worden. Maarja, waar in?

Gelukkig heb ik nog heel veel wijnkistjes (weet je nog?) dus men neme 4 kistjes, één lat, houtlijm, spijkers & hamertje, stift of potlood, een kapzaag, zaagbakje en een werkbank.

Oja: het is wel leuk om de plantjes te labelen, dus daarvoor heb ik een rolletje tape klaarliggen. Vervolgens (samen met manlief, wel zo gezellig in het weekend) de bakjes trapsgewijs aan elkaar gelijmd. Paar spijkertjes erbij voor de stevigheid, en dan krijg je dit:

We hebben nog pootjes nodig natuurlijk. Wederom voor de stevigheid niet alleen achteraan, maar ook halverwege. Even aftekenen en hier komen de zaag en het zaagbakje om de hoek kijken. Even netjes de randjes glad schuren en lijmen en spijkeren maar!

De basis staat! De schoteltjes-met-mini-moestuin kunnen nu in de kistjes staan, dus de vensterbank is weer heerlijk opgeruimd. Nog even die labeltjes waar ik het over had erbij plakken, en het is bijijijna klaar. Bijna! Want het gaat natuurlijk om het verpotten. Dus er moet nog folie in, of potten. To be continued, dus :-)