Kralen & een kleine prinses

Pollewop kreeg een ketting van oma. Eentje om te slopen! Dat was een kolfje naar haar hand (en de mijne uiteraard).

Eerst met engelengeduld alle draadjes losgemaakt en de kralen in een doosje gedaan. Het resultaat? Heel veel nylondraadjes (hopla, in de prullenbak!) en heel veel mooie kralen.

Een stukje elastiek op maat geknipt, en prinses Pollewop mocht de mooiste kralen kiezen om er armbandjes mee te maken.

Knoopje maken, overgebleven elastiek afknippen, en klaar! We hebben wel vier armbandjes gemaakt. De kleine meid is zo trots als een pauw: "Ik ben een prinses!"

En zo is het.

Koken maar!

Vingerhoedje, knopen, naald en draad. Lekker old school achter de tv zitten handwerken. Alleen de geraniums ontbreken nog...

Ik zet knopen aan de zijkant om lepels of ovenwanten aan te kunnen hangen. En alle knoppen van het fornuis moeten natuurlijk ook nog op hun plek. 

Het vervelendste klusje is het klittenband van het ovendeurtje. Best dik materiaal, vandaar het vingerhoedje :-)

Maar als dat klaar is, ben ik wel extra trots!

Daar kun je toch superleuk mee spelen?

Nog één foto van de details dan (je bent trots, of je bent het niet!).

En dan is het zo ver! Na een korte test op vandalismebestendigheid (hihi) gaat het inpakpapier er om. Tijd om het prachtige kado te geven.

Wat was dochtertje-van-vriendin er blij mee! Er werd zelfs gevraagd waar we het kado gekocht hadden. Maar het grootste compliment? Er werd direct heel hard mee gespeeld. 

Zooooo leuk!

Vriendin Tien heeft ondertussen de accessoires in elkaar gezet! Superleuk toch?

Wederom: restjes textiel, restjes lint en een paar knopen. Ohja, en wat fiberspul voor 'in' de pannenlappen. Volgende keer blog ik weer verder over de speelkeuken, maar deze creativiteit verdient een ereplaatsje. Top, Tien! ;-)

Perfectionist, ik?

Soms ben ik ietwat perfectionistisch. Zo hadden vriendin Tien en ik afgesproken dat we het niet overdreven netjes zouden afwerken... Maar de witte stof (badstof-achtig) geeft zo onwijs veel pluisjes! Dus werk ik alle naden af met lint -- ik moet toch wat, zonder afzetband. En dan wordt een relatief eenvoudig naaiwerk alsnog een fikse klus!

Maar wat wordt het al mooi! En wat zijn we trots op ons briljante idee :-) Nu het fijne handwerk nog, my favorite... Ahum.

Flink klusje

Het schiet al lekker op! Op een stuk karton teken ik de omtrek van mijn iPad (multifunctioneel apparaatje!) en dat wordt de maat van de ovendeur. Daar naai ik een hoesje omheen van dezelfde stof als de vakjes. Het 'open' kantje werk ik af met afzetband. Het laatste restje dat ik kon vinden is precies genoeg voor de onderkant van het deurtje en het afwerken van het 'gat' van de oven! Gelukkig kleurt het redelijk goed bij de rest.

Rechtsboven op de foto: knoppen voor het fornuis, gemaakt van vilt met een houten knoop er op, gaspitten, twee kleuren vilt met een knoop, het klokje van vilt en uiteraard het ovendeurtje.

Naaimachine

De bovenkant van het 'fornuis' krijgt vakjes. Het blauwe lapje stof zoom ik aan de bovenzijde om, de rest werk ik vanzelf af bij het in-elkaar-zetten! Met twee verticale stiksels zit het vast aan de paarse lap en heeft het straks vanzelf drie vakjes.

De achterzijde stik ik om, waarbij ik er direct een lint aan naai. Hiermee kun je het keukentje straks aan de stoel vast strikken.

In de witte lap stof komt halverwege ook een zoom, zodat de keuken zijn vorm een beetje houdt tijdens het spelen. De achterzijde naai ik er aan vast en het keukentje krijgt al een beetje vorm!

Let us begin!

Tijd om een speelkeuken te maken! Vrienden van ons zijn momenteel kleinbehuisd, in afwachting van hun nieuwe paleis. En dochterlief wordt twee. Speelkeukens zijn fantastisch, maar nemen aardig wat ruimte in. Hoe fijn zou het dan zijn als je hem op kunt vouwen?

Samen met vriendin Tien de tekening uitgewerkt. We hebben allebei onze lapjes stof mee en kiezen de beste combinatie van texturen en kleuren. Nog knoopjes en lint uit mijn knutselkast getoverd en we kunnen aan de bak. We tekenen af, knippen uit, passen en meten. Ik doe de grote lappen en Tien het fijnere werk (typisch een neurochirurgentaakje).

Uiteraard begint dit alles pas na een gezellige maaltijd en een heleboel geklets (duh!). Aan het eind van de avond zijn we klaar voor het naaimachinewerk. Daar zal ik mee verder gaan, Tien stort zich dan op het knutselen van accessoires. Efficiency ten top :-)

Dit zijn avonden waar een mens blij van wordt!