-- een moment geduld alstublieft --

Er is even geen tijd om te knutselen, druk druk druk met andere dingen :-) 

Ik wens jullie allemaal een fantastisch 2015!

5 cm

En dan moet je wachten tot de kerstdagen voorbij zijn, zodat je garen kunt halen om je projectje af te ronden! Een paar centimeter was genoeg geweest. Hoe flauw is dat.

Aan de achterzijde van de keuken heb ik rondom het gat de haken-helft van het klittenband geplakt. Eenmaal terug van de fourniturenzaak nog snel het laatste stukje onder de naaimachine en toen kon ik dan eindelijk het achterwandje spannen! Hè, hè. Door het wafeltjeskatoen lijkt het nog een beetje op tegeltjes ook.

Er valt nu niks meer tussen het keukentje en de muur, dus de keukenprinses is er ook erg blij mee. Net op tijd klaar om oliebollen te kunnen bakken :-)

Keukenprinses

En dan bedoel ik dit keer niet mezelf, maar de onlangs-jarige-job van twee.

We hebben voor haar dat keukentje gekocht dat in (bijna?) elk huishouden met jonge kinderen terug te vinden is. En o, o, o, wat is ze blij met haar kado! En o, o, o, wat heeft de muur het te verduren. Je weet wel, die strak gestucte muur waar ik het onlangs over had.

Dus manlief en ik wilden een achterwandje. En het leek mij wel handig als die wasbaar is. Dus men neme klittenband, een naaimachine en een stuk stof naar keuze:

Het klittenband was 12 mm breed en het multiplex maar 6, dus heb ik de band over de lengte door midden geknipt. De stof netjes omgezoomd en het zachte deel van het klittenband (hoe heet dat in hemelsnaam?) heb ik aan de stof genaaid. Tenminste, bijna. Want 5 cm voor het einde was ineens het garen op! Typisch iets voor mij. Eén minuut voor sluitingstijd. Dus: to be continued.

Taart!

Ik ging toch al met de billen bloot vorige keer, dus here we go again. Die zacht-ei-zijde van me reikt verder dan alleen traktaties. Samen met manlief een wortel-verjaardagstaart gebakken. Nu nog versieren! Nu ja, we hadden bedacht dat een "Billy&Bambam"-taart leuk zou zijn (programma op babytv... no comment!).

Nou dat ging best aardig hoor. Alleen, ik vind marsepein lekkerder dan fondant (dochter ook! Jeujj!) en dat leek me daarom beter. Het werkt alleen iets minder makkelijk. Als iemand me kan tippen hoe je voorkomt dat het gaat 'zweten': ik ben je eeuwig dankbaar!

Afijn. Het tuinpad, het hekje, dat werd allemaal heel aardig. Maar poppetjes boetseren is nog een vak apart! Al met al niet slecht, voor een amateur. 

Enne, dochter? Die vond het prachtig. "Billy lekker!"

Trakteren kun je leren...

De drukke decembermaand is bij ons een beetje extra gezellig. Niet alleen omdat ik zelf jarig ben tussen sint & kerst, maar sinds twee jaar onze kleine meid ook. Dus alle knutselwerkzaamheden stonden op pauze... Alhoewel? Ik was druk bezig hoor, maar dan voor die kleine dondersteen.

En waarom zou ik jullie daar niet ook mee lastig vallen? ;-)

Zo moet er natuurlijk getrakteerd worden op de opvang. Eerst wat pinspiratie opgedaan (beter goed gejat dan slecht verzonnen, tenslotte!) en hoepla. Ik zag een mandarijnenkipje, maar dochterlief vond poesjes van pompoms veel leuker. Beide ideetjes gecombineerd tot een mandarijnenkat (voor pompoms heb je namelijk engelengeduld nodig, dat heb ik niet. Bovendien, het beetje geduld dat ik wèl heb, is momenteel hard nodig tijdens driftbuien. Ze wordt tenslotte twee, je kent het wel).

Men knippe reepjes papier, wikkele (?) deze om de mandarijntjes -- vastzetten met een stukje plakband aan de onderzijde. Staartjes knippen, kopjes knippen, beide vastplakken op de wikkel. Nog even gezichtjes tekenen, naam en leeftijd op de rug schrijven en: trakteren maar!