De lades wil ik andersom: ik hou niet zo van die gaatjes-handvatten er in, dat vind ik zo'n stoffig idee. Bovendien: als je dan die laatjes tot de nok toe vult, wat ik zeker weten ga doen, zie je allemaal van die rommelige stukjes eruit piepen. Dus hupsekee, achterstevoren.
En dat is waar ik de monopolyspulletjes voor nodig heb! Gaatje boren, schroefje er doorheen, et voilà: een knop. Het is alleen wel van die zweedse vrind hè, dus de achterkant is iets minder lekker afgewerkt. Dus hier en daar moet ik er even met een schuurpapiertje langs voordat ik de tweede laag verf er op zet.
Maarre... waarom een close up? Dat is omdat ik nog lang niet klaar ben, want wát een irritante hoeveelheid laatjes in dat ding! Ik ben nu halverwege en nou weet ik het wel. Ik bedoel, dingen bedenken is leuk, maar ik ben niet in de wieg gelegd voor lopende-band-werk. Maarja, kiezen op elkaar, nog even volhouden en ik kan het kastje (opnieuw!) volstoppen met al mijn functionele en niet-zo-functionele prullaria. De womancave is onderweg :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten